De eeuwwisseling. Maar voor het Agelose Carnaval bleef het als vanouds. Een spetterende aangelegenheid, waarbij jong en oud zich niet onbetuigd laten. Begin januari wordt bij de opening van de Kei al wel duidelijk, dat het een uitbundig jaar gaat worden. Niemand minder dan Bennie 2 en Adjudant Fons presenteren zich aan carnavalsminnend Keistenenland. De benoemingscommissie had dit jaar niet veel kilometers hoeven te maken. Dicht bij huis is het ook goed vissen in de riddervijver. Ook de jeugdhoogheden hebben er zin in: schoolprins Joost en Adjudante Miriam. Het programma bevatte de als vanouds bekende en zeer gewaardeerde onderdelen met de Gala-avonden als artistiek hoogtepunt. Het natuurgehalte hierin was dit jaar erg hoog en dat deed Adjudant "Natuurfons” echt goed. Denk maar aan het project Agelo Schoon en Groen. Naast alle nieuw aangeplant groen legde toch één boom het loodje. Daarover kunt u meer lezen in de terugblik van Bennie 2 zelf. Het Kiezelgala was ook weer zeer afwisselend en werd met duidelijk plezier en deskundigheid aan elkaar gepraat door meester Paul Kamphuis. Bij de Sleuteloverdracht speelden zuurkool en schapenwol een belangrijke rol en het was fijn dat Jan Sanderink altijd zijn geluksmunt ter waarde van één cent bij zich had (nog geen eurocent toen). Bij burgemeester Willeme moet je op alles voorbereid zijn, dat bleek maar weer. Grappig bij het Frühschoppen was het sjalotje met ijs, dat werd uitgereikt aan Siepelsteedse Hoogheden als symbool voor een lekkend sporthaldak. En ook hier speelde een boom weer een hoofdrol. Kortom het was een carnaval de eeuwwisseling waardig.

Hij herinnert zich: Hier in de kamer bie Joke ist begunn. De kemissie Theo SL en Gait V en Jan S stun op t punt um vot te goan: ze mossn op Ridderjacht. En Joke zer: wat wi’j vot doon? Ie könt t nooit makkelijker kriegn. Ik har t voart deur en dach: O, jee! Toch heeft Bennie Damink carnaval 2000 als een prachttijd ervaren met als een van de hoogtepunten: DE EIK. Een kapvergunning tot ’s morgens 10 uur op de punt van een papieren tafellaken zorgde ervoor dat de Hoogheden in alle vroegte na een avondje stevig doorzakken al om 9 uur ter plaatse waren. Bennie zegt: Ik stun as keurmeester boavn in n kraan um anwiezingn te gevn um dat beumke daal te kriegn en doar was t nich na woarm bie in miene Ridderoetrusting! Mer de deurn van Max zaatn dicht en bleevn dicht. De rechtmatig eigenaar van de boom had heel edelmoedig toegezegd dat de opbrengst van de boom voor de school zou zijn. Dat was mooi, want er zijn lootjes verkocht voor een tientje per stuk met de eik als hoofdprijs en de takken als troostprijs. Dat leverde meer dan 1000 gulden op. De winnaar zette de boom weer in om met opbod te verkopen. Fons had eerst het hoogste bod, maar Bennie ging er over heen met een bod van 250 gulden. Bennie herinnert zich, dat het "takhoalt” naar Ootmarsum is gegaan. Dat is ook mooi, want in de Siepelstad hoalt ze wa van gehakkketak! En toen kreegn wie nog ne oetneudiging van Radio Oost! Geweldig! Blond, Kaal en Brutaal. Wie hebt doar veur n mooi staaltje regionaal nieuws zoargt. Wie haddn veurof wa met Willeme en Roolvink een en aander ofsprökkn, zodat wie oons mekaar doar nich in t openbaar, met alle luusteraars as getuuge, in de hoar kreegn. Ik vun t geweldig!

Mer al met al hef t achterof nich völ opleaverd: de Buurtschapsroad wol zo gearn n waandelpad veur de keender, as dee noar school gungn, mer de keender van toen bint meest a van de leagere school of en nog is dr gin waandelpad. En hoe Fons Adjudant geworden is? In de beginjaren van de gala zaten de heren bij elkaar aan tafel met hun dames. En diezelfde dames zagen het van geen kant zitten dat hun heren nog eens Ridder en Adjudant zouden worden. Toen al is afgesproken ALS we het doen… dan samen. En zo heeft Bennie Fons opgebeld met de vraag der vragen De reactie van Fons? Ie smearoas….ie hebt ok nog wa héél wat onthoaln! De opkomst was nog wel even een hachelijke ervaring voor onze Hoogheid. Harrie van der Heiden kwam behoorlijk in botsing met de Kei. Dat het Bennie was, die er later uit bleek te komen, ontlokte Harrie de opmerking: Ak dat har wettn, har ik den Kei helemoal umsmettn! Nog even iets over een varkentje. Bij de opkomst kreeg Bennie van de vorige Ridder een hangbuikzwijntje. Dat heeft hij nog een hele poos gevoerd. Helaas heeft het varkentje de regeringsperiode niet overleefd. Een herinnering aan het beestje werd meegebracht door Jan Sanderink en Gerard Vrerink op de feestavond na de carnaval bij Bennie op de deel: zijn evenbeeld in beton. Dat beeld wordt tot op vandaag in ere gehouden door Bennie en Joke, als herinnering aan een fantastisch carnavalsjaar.

 

 

Carnaval is bij uitstek een feest van pracht, praal én plezier, maar te allen tijde een sociaal gebeuren. Ridder worden van de CV de Keistenen is een mooie gelegenheid om dat sociale aspect beter te verkennen. Voor menig Ridder geeft juist dat sociale de doorslag om ja te zeggen. Het is voor de benoemingscommissie altijd de uitdaging om met een verrassende Ridder tevoorschijn te komen. Dat lukt het beste met iemand waarvan bijna iedereen denkt ‘den döt t nooit’ of iemand die op dat moment nog maar kort in Agelo woont. Ook in dat laatste geval moet die persoon nog wel even ‘ja’ zeggen. De benoemingscommissie, bestaande uit Theo SL, Gerard V en zittend Ridder Ben D, was in het nieuwe millennium blijkbaar aan een flinke uitdaging toe. De beoogde Ridder voor het jaar 2001 dacht er net zo over, maar niet zonder slag of stoot. Na ruim drie uur gesteggel, uitdagen en het verlossende ‘ja’ kon de benoemingscommissie goed gemutst huiswaarts keren. De Adjudant was een vakbroeder. Beide waren routiniers in de bouw. Ridder Henk aannemer en Adjudant Harrie timmerman van de con-collega. Van de scepter had Ridder Henk 3 al genoeg tafereeltjes gezien en maakte van zijn exemplaar gelijk een duplicaat voor het geval dat…De opkomst was verrassend. Met veel bombarie en keisteengebloas werd de keisteen binnen gereden. De verwachtingen waren hoog gespannen. De aanstaande Hoogheden stonden echter evenals alle aanwezigen geïnteresseerd te kijken wie er uit de kei zou komen. Voor een avontuurtje was Ridder Henk wel in. Met name een avontuur in de ether. Hij presenteerde zich die avond dan ook als radiozendamateur PA 3 EBL, alias Ridder Henk 3. Ja, hij heeft het ver geschopt met zijn niet alledaagse hobby! Het radiogebeuren heeft hem altijd aangesproken. Als zendpiraat zocht hij regelmatig de ether. "Je probeerde wat. Eerst met een zendertje van de babyfoon. Via de FM band zweefde je ergens in de lucht want je kon de frequentie niet vasthouden. Met brom, kraak en spetten trok je niet veel luisteraars, maar je was blij dat je in de lucht was.” Het is de ultieme kick van iedere piraat en radiozendamateur om in de lucht te zijn. Op FM/middengolf zijn de piraten te horen. De korte golf is exclusief voorbehouden aan de legale zendamateurs. "Met een paar frequenties als D-amateur begonnen. Ben van Weerd, de man met de gouden handjes, hielp mij met de doorbraak naar de status van A-zendgemachtigde. De hoogst haalbare status met morse in Hilversum’s omroepland.”

Zijn stem en het zenden vormen voor Henk nog altijd een eenheid. Van de hele aardbol is een amateurroepnamenlijst. Iedere zendamateur heeft een eigen roepnaam. PA 3 EBL is de roepnaam van Henk. PA staat voor Pays-Bas, 3 is de numerieke eenheid van een bepaalde periode, EBL staat voor een inmiddels zeldzaam geworden type zendlamp van Philips. Van de oldtimers onder de amateurs krijgt Henk nog wel eens de opmerking ‘Wat heb ie ’n mooie call.’ Een compliment waar hij best trots op is.

Eens per jaar maakt Henk zich verdienstelijk bij de wereldwijde zenddag Jota van Scouting op de Zonneberg in Agelo. "We proberen de jeugd met elkaar via de korte golf in contact te brengen. De modulatie klinkt als de stem van Donald Duck. Je hebt tijd nodig om dat soort geluiden te kunnen verstaan. Dat geduld ontbreekt nogal eens. Ze willen alleen weten hoe ver de afstand is waarmee je contact hebt gehad.”

Van illegale zendpiraat via legale zendamateur heeft Henk zich tot Ridder met A-status (hoogst haalbare in Keistenenland) weten op te werken! Met de lijfspreuk ‘Wie bouwt ’n steengoed carnaval’ zetten de Hoogheden hun vakmanschap kracht bij. Op de avond van de bekendmaking was de hele familie present. De broers en zussen, maar ook de moeder van Henk en de moeder van Els gaven acte de présence. Aan buren geen gebrek. Naast de noabers uit Agelo waren ook de oud-buren van de Oyehof afgereisd om de nieuwe status van Ridder Henk 3 en Adjudant Harrie te vieren. In huize Heerink werd het reuze gezellig. De toon voor het nieuwe carnavalsseizoen 2001 was gezet. Henk dacht "Er kan weinig meer fout gaan.” De noabers gingen voor een prachtige boog en de zwoagers Gerrit Wiegink en Theo vd Aa lieten er niets aan gelegen liggen om een prachtig tekstbord te maken. Ofschoon ze beter zijn in het melken van koeien leverde het knutselen met lijntjes en letters ook een mooi eindresultaat op waarvan de bedoeling overtuigend was. Gerrit W: "Wat hek dat toch mooi vunn.” Het werd uiteindelijk een boog met een lach en een traan. Een week later kwam abrupt een eind aan het carnavalsseizoen 2001. Zonder veel omhaal stonden de neuzen allemaal dezelfde kant op. Nu niet meer om te feesten, maar om sociale en emotionele verbondenheid te betuigen met Gerard Vrerink, die plotseling niet meer in ons midden was. Niet alleen de plezierige, maar vooral de intens lastige momenten maken de club en de gemeenschap hecht. Henk heeft niet alleen de gladde kant mee gemaakt, "maar ook de overall kant !”

 

In de nieuwe flora- & faunawet krijgt het schadelijk wild het voordeel van de twijfel, maar als het aan de Agelose jagers ligt niet voor lang. Per proclamatie werden de Agelose jagersverenigingen door de Hoogheden opgeroepen om zich te verenigen, maar… tot op heden geen gehoor. Alleen voor het schieten op schadelijk wild zitten ze op één lijn! "Schadelijk wild weer vogelvrij” is de slogan. Dat is niet onbelangrijk: het komt de traditie van de schadelijk wilddag van de Agelose jagers in het begin van het nieuwe jaar ten goede. In 2002 was het één dag voor de bekendmaking van de nieuwe Ridder. Tijdens het afsluitende moos ettn werd er uitvoerig gespeculeerd wie de nieuwe Ridder zou worden. Winkelhoes Jan was ‘zeker’ van zijn zaak toen hij zei dat Jeroen van de Vink het absoluut niet zou worden.

Gerard lichtte vooraf zijn schoonvader, Holtwicker Hennie, in om hem de schrik tijdens de officiële bekendmaking te besparen. Dat had weinig zin want hij kon het toch niet geloven: liep weg en kwam terug om uiteindelijk te begrijpen dat Gerard toch joa had gezegd. Gerard tegen Els "Oe pa was helemoal oaverdonderd.” De verbazing was waarschijnlijk nog wel enkele dagen van Hennie’s gezicht af te lezen. De lijfspreuk van Gerard en Jeroen "Ie könt nig altied bie ’t volle verstand wenn” zal uiteindelijk Hennie wel overtuigd hebben.

"As Jeroen joa zol zeggn haddn wie n sterk koppel”. Dat bleek wel snel "As ik het nich wus dan de Vink wa, mer aans um ok.” Stevige uitspraken als "Veur mien vieftigste gen pak!” leverde Gerard graag in voor zo’n mooi gebeuren. Felicitaties waren er al snel van zijn dubbelganger Gerard 4 (Morsink) uit de Siepelstad. "Doar zint twee momenten dat ik het moeiluk heb had. Met ’t opkommn en n earstn gala-oavond. Wieder gung t vanzölf. ’t Was heel good veur sprekkn in t openbaar.”

Het gala is wel heel bijzonder. "Ne mix van oetdelen en vermaak. Het volk koomp wa ieder joar wier en dat is n good teken. Wat ze met n gala veur mekaar kunt kriegn, doar bin ik na trots op. Voor het eerst in de Keistenenhistorie zelfs vijf dansmarietjes. De ode aan Ridder Gerard & Adjudant Jeroen kon het avondlicht goed verdragen. Tess, de hond van de Ridder, heeft verwoede pogingen gedaan om de legpuzzel te maken: het koninklijke kado van Willem-Alexander (Annemarie Hulsmeijers) & Maxima (Jan Stevelink). Dit tot ongenoegen van de Hoogheden. Door de hond goed ‘down’ te leggen hebben ze hem in n kiske ten grave kunnen dragen. "Mer doar was gen een bie.” De Hoogheden probeerden tijdens het traditionele steekspel met burgervader Willeme enkele proclamatiepunten te scoren voor de school én een gemeenschapsruimte, maar met een kwinkslag wist Willeme de aandacht te vestigen op de SantiAgelo pelgrimssteen die node bij het landkruis geplaatst zou moeten worden.

Adjudant Jeroen wist als enige de titel ‘Stierenvechter van de Poalmoat’ in de wacht te slepen. Die keer ging het er echter niet om, om er zo lang mogelijk óp te blijven zitten, maar zo lang mogelijk er onder te blijven liggen. "Carnaval hef ok wa goeie invloed op de leu. Ze past n luk better op. ie bint zo in t gala. Gen politie of niks neudig! Wat n veurdeel van zunne kleene gemeenschop.”

Het Kiezelgala op de basisschool is ieder jaar een mooi begin van het carnavalsweekend en in 2002 wel heel bijzonder wanneer alle kinderen van de Hoogheden, zes in getal, aan het Kiezelgala deelnemen. De optocht was langer dan ooit. Deze eer kwam de jagers toe. Zij waren gelukkig nog niet gefuseerd tot één club, waardoor er mooi 2 wagens in het groen reden. Een nieuwe gemeente een nieuwe sleuteloverdracht. De residentie van ’n Lesten Stuuver in Rossum werd voor het moment ingericht als Gemeentehuis Dinkelland. Burgemeester Willeme wist als gangmaker door zijn snedige manier van entertainment de bijeenkomst tot een hoogtepunt op te jagen. De burgemeester had voor Agelo zelfs een bouwvergunning! Ridder Gerard 4 gaf in zijn reactie aan dat Willeme wel hoog spel speelde en de aanwezige Keistenen riepen luid: die uitdaging gaan we aan! De SantiAgelo kei zou hoe dan ook op plaats van bestemming komen. "De groepsfoto van de Hoogheden van de nèje gemeente Dinkelland den hebt wie efkes mist. Wie mossn de schatkist vot brengn.” Op zich al een carnavalsgrap, maar niet door iedereen gewaardeerd. Tijdens het frühschoppen werd het met de gewezen Siepel Ben van Benthem, alias Knallie, wieder gut gemacht!! Ridder Gerard nodigde hem uit voor de koffie als Ben gebak zou mee nemen om het geschilletje - zonder toestemming over de landerijen van Gerard lopen - uit te praten.

De Hoogheden hebben de samenwerking met de Keisteenbloazers ontzettend gewaardeerd en de banden tussen beide verenigingen kunnen versterken. "Ze bloazen oons dr in en oet bie n Lest’n Stuuver, de Spekscheeters en de Othmarridders. Mooie muiters die kapel en gezellig um feest met te vieren. Het was dit joar eene grote club. Ie sprekt heel völ leu die a’j aans nich sprekt en ie leert mekaar aans kennen.” Dat is een kwaliteit die de gemeenschap ten goede komt. "Ie zeet iedereen ontdooien.”