De tiende Ridder wordt op 5 januari bekend gemaakt. Dit keer is het de beurt aan Gerard Vrerink en Theo van der Aa. Al snel blijkt dat Ridder Gerard II het carnaval in het bloed heeft zitten. Het feest dat na de presentatie spontaan ontstaat in huize Vrerink geeft aan dat het carnaval 1991 bijna niet meer mis kan gaan.

Toch dreigde de Golfoorlog op een gegeven moment behoorlijk roet in het eten te gooien. Met name de geplande activiteiten op zaterdag gingen niet door.

De gezelligheid kwam echter op geen enkel moment in het gedrang, zodat ook dit jaar weer het carnaval op keisteenwaardige wijze werd gevierd.

Als slot van het carnavalsseizoen werd de keisteen begraven. Gerard II en Adjudant Theo waren de eerste twee Hoogheden die dit op de ski deden.

Op 15 september 1991 organiseert een commissie bestaande uit Gerard Vrerink, Jan Burink, Rudy Hampsink en Gerrit Kamphuis, een grote veiling. Onder leiding van veilingmeester Max worden vele goederen aan de man gebracht. De opbrengst van de veiling wordt aangewend om Ridder, Adjudant en de Raad van Elf in nieuwe kleding te steken.

Cor Bruns en Tonny Oude Lashof zijn de eerste twee Hoogheden die deze kleding mogen dragen.

Het jubileumpaar, Ridder Cor I en Adjudant Tonny, presenteert zich op 11 januari 1992 aan de bevolking van Agelo.

Met name in dit jubileumjaar proberen de Keistenen zich nog beter naar buiten toe te presenteren. De medailles van Ridder Cor I zien er nòg weer professioneler uit, evenals zijn ambtsketting. Ook de kantine van camping De Haer heeft andermaal een "face-lift" ondergaan.

 

 

 

Alweer tien jaar na zijn Ridderschap zit ik bij hem in de keuken; Ridder Rudy 1. Zo koud, winderig en nat het buiten is, zo behaaglijk is het in de keuken van zijn gerestaureerde boerderij aan de Dusinksweg. Samen met zijn Adjudant Leo Wiegink heeft hij tijdens het carnaval menig mens verrast, maar daarover later meer. Rudy is tegenwoordig druk met zijn werk als deeltijdboer, monsternemer bij CR Delta en boomkweker. Daarnaast is hij ook nog free-lancer als medewerker agrarisch natuurbeheer bij de D.L.G. (Dienst Landelijk Gebied).

 

Nadat Leo had toegezegd mij te vergezellen als Adjudant, hadden we allebei zoiets van: wat kunnen we verwachten? Waar zijn we aan begonnen? Des te meer omdat ik niet actief was voor de carnavalsvereniging en eigenlijk nog nooit een gala-avond had bezocht, had ik het gevoel in het diepe te worden gegooid. Dit viel reuze mee, mede door de goede begeleiding. Op een gegeven moment gaat alles als vanzelf, loopt het op rolletjes. Ik heb dus ook geen enkel moment spijt gehad van mijn keuze voor het Ridderschap. Een stuk levenservaring, prachtige gezellige tijd, noabers en saamhorigheid zijn woorden die betrekking hadden op het Ridderschap. Op de vraag wat volgens hem het hoogtepunt was tijdens zijn regeerperiode, somt hij moeiteloos enkele hoogtepunten op. Kleintje Gala, optocht in Ootmarsum, Frühschoppen en de maandag in Vasse hebben indruk gemaakt. Wat zeker evenzoveel indruk heeft gemaakt was het ziekenbezoek. Tijdens een bezoek aan een oude van dage, was het onderwerp van gesprek, een boer die een bepaalde overtreding had gemaakt. Waarop de oude van dage zei: "Rechtevoart mag ie ok niks meer in ’t Meleu”. Rudy had de grootste moeite zijn slok bier binnen te houden. Zeker nadat Gerrit van ’t Smidke vroeg: "Wat zer ie?”

Na de carnavalstijd had Rudy de minste moeite om zijn gewone leventje weer op te pakken. Ik was eigenlijk ook wel weer toe aan mijn normale ritme. Toch was het een vreemd gevoel om bij het afscheid de steek en cape af te doen; het gaf me een leeg gevoel.

 

Opeens verschijnt bij Rudy een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht en hij begint te vertellen. In mijn proclamatie had ik al verteld dat Oatmöske oetbreidingsdrift had. Dit was weer eens ten koste van Agelo gegaan. Ootmarsum had maar liefst 57 hectare grond gekocht van Denekamp. De consternatie tijdens de gala-avond werd groot op het moment dat ik voorstelde om van de medaille, die burgemeester Willeme (ja, hij was toen al burgemeester) van mij in ontvangst had genomen, een stuk af te knippen als vergeldingsactie. Want hij verknipte immers Agelo ook! Dit stond uiteraard niet op het programma, wat bij menigeen het zweet deed uitbreken. Tot op heden denken enkele inwoners van Agelo dat Leo een stuk uit de medaille van onze burgervader knipte, maar dat gebeurde in werkelijkheid niet. Leo knipte een stuk van een ijzerdraad, wat hij onder de medaille verborgen hield. Leo in ik hebben het er nog regelmatig over. Al met al een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen. En als je in de komende jaren wordt gevraagd, denk er eerst over na voordat je nee zegt. Verder wens ik carnavalvierend Agelo een goed en gezellig carnaval 2003 toe!