1997-1998-1999

1997

Het was al december en ik was me van geen kwaad bewust, toen opeens Hans en Patrick voor me stonden met een wel heel bijzondere vraag. Nu je het terugleest, ligt het voor de hand, maar ik was volkomen verrast! De overrompelingstactiek is helemaal geslaagd; ik zei nog, mag ik dan zelf mijn Adjudant kiezen? Dat mocht. Maar de volgende morgen…..Wat heb ik godsnaam doan…..Maaike, heb ik joa zegt???? Ik heb Bryan op zijn werk gebeld en gezegd dat ik iets moest vertellen, wat niet per telefoon kon. Enfin, toen hij Patrick en Hans zag, begon hij wel wat te vermoeden. Voor de opkomst hebben ze zich moed ingedronken; het was best spannend allemaal. In de Kei hoor je de mensen al praten over wie het kan zijn. Dat is een aparte ervaring. Maar er waren hele leuke reacties van de mensen toen. Ronald vond echt alles mooi tijdens zijn regeerperiode, zeker ook de minder officiële onderdelen van het programma: het Zölderke bijvoorbeeld, het samen op de carnavalswagen staan tijdens de optocht(en) en niet te vergeten het "eierettn” bij Rita en Cor. Verder heeft het grote aankondigingsbord voor het nieuwe gemeentehuis grote indruk gemaakt. Hij heeft er zelfs de plaatselijke pers nog mee gehaald. Ja, voor je het weet ben je een lokale beroemdheid. Zelf hebben ze ook veel moeite gedaan. Van alle gemeentehuizen van de betroffen gemeentes hebben ze ludieke foto’s gemaakt. En als het even meezat ook van de burgemeesters. Ridder Ronald heeft een plakboek van zijn werkgeefsters (de nonnen van de Nicolaassstichting) gekregen, waarin zij allerlei publicaties tijdens zijn carnavalsperiode hebben bijgehouden. Daar kijkt hij nog graag in, evenals in zijn fotoboek. Zijn kameraden, leden van het DAIWA-team, hebben er, zo zegt Ronald, ook toe bijgedragen dat het een onvergetelijke tijd werd. Waarvoor hartelijke dank! Trouwens bijna heel Agelo zet zich in voor het Carnaval, viel Ronald op. Dat is klasse! Dat er nog tijd is voor de zieke medemens heeft Ronald ook erg gewaardeerd. Buiten alle carnavalsgedruis om, kon je rustig een gesprek voeren met de mensen in kwestie. Bij het grote gala was Ronald nog even benauwd; zeker bij de Ode aan de Ridder. Wàt weten ze allemaal van mij, gaat dit wel goed? Dat viel mee dus. Gelukkig zijn ze niet alles te weten gekomen, verzucht Ronald opgelucht. In Vasse is Ronald voor de tweede keer onderscheiden. De jubilerende Hoogheid had vergeten, dat hij Ronald al een medaille had gegeven tijdens het Frühschoppen. Een unieke kans voor het handelstalent, dat Ronald ontegenzeggelijk bezit; hij verkocht het bewuste kleinood aan President Theo. Hij heeft het geld op de slotavond natuurlijk wel weer geretourneerd. Het ging om het vorstelijke bedrag van vijf gulden. Verder wil Ronald nog even gezegd hebben, dat hij twee keer is opgekomen; ook in 1998. Als onderdeel van de opkomststunt van de volgende Ridder. Dat kunnen niet veel Ridders zeggen. Hij kijkt terug op een geweldig evenement.

1997: de gemeentelijke herindeling werpt zijn schaduw vooruit. We gaan met zijn allen voor de naam Groot-Groot Aogel. En dat was achteraf zo gek nog niet geweest. Op de basisschool regeren Prins Bert en Adjudant Karien. Zij zwaaien de scepter over de Kiezelsteenkes met veel allure. Het kiezelgala was geweldig evenals het vervolg bij de buurman: een feest is geen feest als je niet bij Max bent geweest. Fijn dat we zo’n gastvrije Residentie hebben. Na de sleuteloverdracht is er bij Rouwers dit jaar geen zuurkool. Het lievelingsgerecht van de Ridder is en blijft hutspot. De Spekscheeters uit Vasse vieren hun 22-jarig jubileum, maar vinden wel de tijd om ons oergezellige Frühschoppen met een bezoek te vereren. Prins Jos (Brummelhuis) maakt een indrukwekkende entree op zijn ronkende en rokende (!) Harley. Max heeft in tegenstelling tot Herman wèl zuurkool, maar niet genoeg! En voor je het weet is er de slotavond: de Agelose carnavalstijd vliegt voorbij!
 

1998

Scheidingsangst?
Ja, er zijn Agelose Hoogheden die na 5 jaar nog scheidingsangst hebben! Logisch ook. Wanneer zo’n Hooghedenduo een super regeerperiode heeft gehad dan rest niets anders dan vriendschap. De Hoogheden van 1998 hadden natuurlijk vooraf ook iets gemeenschappelijks: geboren Ageloërs én ’n bouw. Met genoegen denkt Jan Sanderink aan het eerste bezoek van de benoemingscommissie terug. "Ze hebt nog nooit zo snel wier op de stroat stoan. Wie haddn s oavonds n verjoardag en miene breurs konn elk moment binnen kommn. Gerrit Kamphuis en Gait Vrerink wussn op dat moment genog. Rap vot dus. n Aovend doarna was t joa. Ie wet woar t too leidt, aait iets leuks.” En daar is Jan altijd voor in. De afspraak met Annet vooraf om de woonplaats Borne te verruilen voor Agelo ten spijt! "A’j ma nooit prins wödt.” Daar heeft Jan zich keurig aan gehouden. De Keistenen kennen immers als enige in de regio de Ridder als Hoogheid. Onder ’t mom van bie Gait Vrerink moet ook wat verbouwd worden was René Stevelink daar via de achterdeur in de keuken beland. "Kon wa noa goan woar het oawer gung.” Gerrit en Gait wisten op de hun bekende manier mensen te overreden, dat nee zeggen een gemiste kans zou zijn en vertrekken zonder ja géén optie was. Ondertussen werd de beoogde Ridder via de voordeur de woonkamer in geloodst. Stralende gezichten bij de benoemingscommissie. Jan kan nu als lid van die commissie pas begrijpen waarom G & G er dan altijd met een ‘big smile’ bij stonden. Ze hadden het weer geflikt!
De opkomst in 1998 was anders dan anders. "Mooie opkomst, niks in de kist.” Het was een traditie geworden om de Hoogheden in een enorme Keisteen de Residentie in te rijden, maar deze keer waren ze al de hele avond aanwezig. Het enige verschil met de rest van de aanwezigen was slechts een detail. En dat op een plaats waar normaal gesproken niemand kijkt! Onder de zool van de schoen hadden Jan & René het cijfer 3 geplakt. Het cijfer 3 stond voor de derde Ridder van Njoesboer binnen 18 jaar. Carnaval zit daar waarschijnlijk in de genen. Njoesboer’s Hennie en Marietje slaan de start van het carnavalsweekend in en om de school nooít over. Hennie is zelfs lid van het illustere gezelschapje ‘oudheden van Aogel’ dat na de optocht steevast achter de stamtafel bij Max met ne kloarn te vinden is.
Het getal 3 magisch? Ja voor Jan wel: Ridder Jan de 3de, de 3de Njoesboer Ridder en last but not least Annet was van de 3de in verwachting.
Jan en René waren er steeds op uit om gevat en direct op ontwikkelingen te reageren. Om hun lijfspreuk eer aan te doen waren ze daartoe ook wel verplicht: ‘Wie zit net zo vol grappn, as nen bok vol köttel’. "Verscheidn moal bie mekaar zettn. Van die kleene dingen oetprakezeren doar waarn wie drok met. Roem n half uur van te veurn en dan most wier gebeurn. Wie hebt alles positief hoaln. Joa toch!” Eén van die ‘kleine’ dingen was wel heel positief!. Wat de benoemingscommissie kan, dat kan ik ook dacht René en hij vroeg zijn vriendin op de gala-avond ten huwelijk! Waarop Annemarie óók antwoordde "Ja, ik wil.” Deze Hoogheden waren er niet van gediend om van hun schatkist bestolen te worden. Verdachte en dader Ben ter Brake heeft het tijdens het gala met een zware piratenonderscheiding moeten bekopen: ooglap, hoofddoek en haak.
Burgemeester Willeme prees de Hoogheden tijdens de sleuteloverdracht in Denekamp. Voor het eerst had de burgemeester in zijn carnavalsleven een opdracht meegekregen in huiselijke sfeer. Ridder Jan had namelijk een brouwseltje gemaakt om thuis de muren te witten, nadat alle dorpse Hoogheden hun namen bij de burgervader op de muur hadden gezet. Bij nadere analyse was de burgemeester tot de ontdekking gekomen dat het om ‘pure’ geitenmelk ging en zette dat gelijk om in geitenkaas voor Ridder Jan. Voor Adjudant René waren er bloemen vanwege het spontane huwelijksaanzoek.
Het magische Riddergetal 3 werd tijdens het frühschoppen uitbundig gevierd. Een onderonsje van de Njoesboer Ridder-broers Bennie, Henk en Jan. Dat alles natuurlijk onder het genot van RRRRidder bier van slijter Henk. Good Old Ridder Bennie werd benoemd in de orde van Opa Ridders.
Op Siepeldinsdag namen Ridder Jan en Adjudant René nog één keer de kans waar om te laten zien en horen dat zij de carnavalssmaak echt goed te pakken hadden. De Keisteenbloazers bliezen er zo’n beetje alles uit wat ze nog in hun longen hadden. Het was voor hún Hooghedenduo Jantje en René olé, olé, olé.
 

1999

De uitdaging….   "Ik wil Agelo leren kennen en zij mogen mij leren kennen.” Wanneer je als buitenstaander in Agelo komt wonen, de kinderen in Ootmarsum naar school gaan en de werkkring elders is, zijn de sociale contacten in de gemeenschap grotendeels tot de buurt beperkt. Sociale betrokkenheid is juist een van de belangrijkste drijfveren in zijn huidige werkkring: Woningbouwstichting Tubbergen. Het ambachtelijke landhek aan de Dusinksweg staat uitnodigend open. Bij het fraaie boerenerf hoort de naam "Ha’boer”, de naam van de bewoner is daaraan volgens de traditie ondergeschikt. De benoemingscommissie van CV de Keistenen liet in 1999 het oog op de huídige bewoner vallen. "Dat was wa het plezeerige um vroagt te wördn um bie Aogel betrökken te wördn.” Het enthousiasme is groot. Herman Borgerink, maar ook zijn vrouw Lidy en de kinderen Sander en Tom hebben intens genoten van het gebeuren. ”Alles van carnaval heb ik bewaard: de foto van de Ridder, het eurobiljet, alle medailles en natuurlijk de scepter. Een mooie herinnering en ik kijk er met plezier naar.” Hun kinderen leven voor carnaval. Zij geven nu al de doorslag waar het gezin met carnaval naar toe gaat en waar ze aan mee doen. Dan nuchter vaststellend: "Dat worden de toekomstige Ridders van Agelo!”
Herman kwam met het bericht bij zijn ouders dat hij prins carnaval van Agelo zou worden. Het begrip Ridder is zeker onbekend. "Wat is prins carnaval?” vroeg zijn moeder van 86. Ze dacht diep na en toen…”Bin ie voart baas oaver heeeel Aogel en Lutken Aogel?”. "Mien moeder hef as meid bie Wiegink werkt en wet van die tied dat er altied strijd was tuske Aogel en Lutken Aogel. Mien moeder vun het wa heel biezunder. Mien vader was veural trots.”
Herman had wel een Adjudant nodig, die Agelo beter kende dan hij zelf. Met de oud-voorzitter van de buurtschapsraad Agelo kon hij er nooit ver naast zitten. Jan van de Duus liet zijn noaber Herman niet in de steek. De geheimhouding van de nieuwe Hoogheid was geen probleem. Zowel de Ridder als de persoon Herman waren grote onbekenden. Bij de opkomst "Wie is dat dan? Wij waren wel een heel verrassend Hooghedenduo. Nu steekt men de hand op, als ze me tegen komen. Het is prettig op het platteland als je er bij hoort.”
"Wat ik gewaardeerd heb is dat de vereniging sturend optreedt wanneer het nodig is.” Het overlijden van de vader van Jan van de Duus was zo’n moment. Jan: "As mien vader nog wat kon zeggn, dan had hij gezegd ‘Deurgoan’.” De vereniging liet de uiteindelijke keuze van het doorgaan van het carnavalsgebeuren over aan de Hoogheden. De opmerking van Jan over zijn vader "deurgoan”, heeft Herman de doorslag gegeven om er van te maken wat er van te maken valt op zo’n moment. Harrie van Holsman, de Reserve-Hoogheid, was de invaller voor Adjudant Jan. "Als nestor heeft hij mij heel veel geleerd. We voelden elkaar goed aan. We hebben nog regelmatig contact.” Absoluut hoogtepunt vond Herman het gala. "Dat miene oale leu doar wann. Ik heb ze doar onderscheiden. Tonnie Oude Lashof hef dat zo perfect op ’n film stoan. Zeker in de wettenschop dat mien vader dr vear wekn later a nig mear was. Nog altied complimenten van de collega’s oet Tubbig. Dat haddn wie nooit verwocht. Allemoal eigen artiesten en alles zo perfect.” De scepter is voor de Ridder onmisbaar! Maar wanneer je voortdurend door een bandietenbende achtervolgd wordt, is er altijd een onoplettend moment. De beruchte bandietenbende: Theo SL, Jan S en René S werd op het schavot de ketting omgelegd. Dé onderscheiding met, hoe kan het ook anders, een keisteen eraan.
Door familieomstandigheden mocht Keistenen President Theo SL kiezelpresident Paul Kamphuis tijdens het kiezelgala vervangen. De start van het carnavalsweekend was dankzij de inzet van alle mini-artiesten van hoge kwaliteit. Tijdens de sleuteloverdracht in Denekamp bood de burgemeester de bouwvergunning aan voor het gemeentehuis in Agelo voor het lieve bedragje van f 111,11. Het geld werd geïnd, maar het gemeentehuis…
Op Siepeldinsdag werd de aantrekkingskracht van de Keistenen BvB (alias ‘Knallie’) toch teveel. Hij liep definitief over van de Siepelstad naar de Agelose Keistenen en dat werd beloond met een onderscheiding van Ridder Herman en zijn Adjudant HvH. Laat op de avond werd hij toch maar weer achter de stadspoort gedropt!
Tijdens het midzomerfeest bij Ridder Herman kwam dezelfde bandietenbende een hangbuik-zwijntje (natuurlijk wel gestolen om hun komaf niet te verloochenen) aanbieden. Ridder Herman gaf in het daaropvolgende jaar het ‘buikie’ door aan de enige echte varkenshoeder Ridder Bennie D. Zo ontstaan er voortdurend spontane steekspelletjes die de feestvreugde vergroten.
Carnaval is een geweldig feest waarin het woord ‘sociaal’ hoog in het vaandel wordt gedragen zowel bij vreugde als bij verdriet. Voor Ridder Herman is de missie Agelo meer dan geslaagd.